(Όπως αυτή παρουσιάστηκε από το ιδρυτικό μέλος κ. Γεώργιο Ι. Πρέκα την 28,01,2004 στην κοπή της βασιλόπιττας στο Διεθνές Καλλιτεχνικό Κέντρο ATHENAEUM στο Θησείο.)

Έχουμε βουλευτικές εκλογές σε λίγο καιρό και η προσφώνηση μου δεν θα πρέπει να έχει στυλ προεκλογικό.

Γι΄ αυτό λοιπόν:

– Συνάδελφοι: (απευθύνομαι σε αρσενικού και θηλυκού γένους συναδέλφους) σας καλωσορίζω.

– Αγαπητοί καλεσμένοι μας, τιμή για το Π.Σ.Α.Σ. η παρουσία σας και σας ευχαριστούμε.

– Φίλοι του Π.Σ.Α.Σ., καλώς ήλθατε.

– Σ΄ όλους σας, εύχομαι μια ευχάριστη βραδιά (και θα είναι, θα το δείτε) και για τα τριαντάχρονα γενέθλια του Συνδέσμου μας, χρόνια καλά και πολλά και στον καθένα σας χωριστά.

– Την αφήγηση – εξιστόρηση αυτή μόνον ο Βασίλης ο Κατσιούλας και μόνον εκείνος θα μπορούσε να σας την διηγηθεί εφ΄ όσον ήτο εν ζωή.

– Την φωτογραφία του Βασίλη του Κατσιούλα την έχει αναρτήσει ο Π.Σ.Α.Σ. στα γραφεία του , για να μας θυμίζει το μεγάλο αυτό ιδρυτή.

– Εσείς οι νεώτεροι, βλέπετε την φωτογραφία του, αλλά τον αγώνα αυτού του ανθρώπου, κανένας σας δεν μπορεί να τον γνωρίζει.

– Λίγο χρόνο πριν την ιστορική για τον Π.Σ.Α.Σ. ημερομηνία 23 Ιανουαρίου 1974 και δεν θα το πιστέψετε, είναι όμως αλήθεια και το θυμάμαι σαν τώρα, μέσα στον ηλεκτρικό και με πορεία από τον Πειραιά προς Κηφισιά συνάντησα τυχαία τον συνάδελφο Βασίλη Κατσιούλα και μου έδωσε να διαβάσω ένα χειρόγραφο – προσχέδιο του ιδρυτικού καταστατικού και να το υπογράψω.

– Βέβαια το διάβασα μέσα στο βαγόνι του ηλεκτρικού, τον κοίταξα καλά – καλά (τότε ήμουν 31 ετών, μόλις 2 ετών ασφαλιστής, φυσικά άλλες εποχές και έτοιμος να παντρευτώ, όπως και έγινε) και του είπα ότι αυτό είναι σοβαρό και δουλειά μέσα στο βαγόνι δεν γίνεται γι΄ αυτό να συναντηθούμε ευχαρίστως να το μελετήσουμε να προσθέσουμε και να αφαιρέσουμε, να το δει και δικηγόρος.

– Με αυτήν την αφήγηση δεν θέλω να σας κουράσω.

– Άλλωστε ο πρόεδρός μας, μου το ζήτησε κατηγορηματικά, ότι σήμερα είναι εορτή, είναι τα γενέθλια μας, είναι η πίτα μας και δεν πρέπει με την πολυλογία – φλυαρία ενός ασφαλιστή να κουράσω τους πολλούς άλλους ασφαλιστές.

– Έχει δίκιο ο πρόεδρός μας (άλλωστε ένας πρόεδρος πάντα έχει δίκιο).

Αλλά κύριοι συνάδελφοι πρέπει να γνωρίζεται πως χτίστηκε ο Α.Σ.Α.Ε. τότε, Π.Σ.Α.Σ. σήμερα και που ποτέ δεν βρέθηκε κανένας, ούτε θα βρεθεί, για να πληρώσει την τότε αυτή οικοδομική άδεια και εργατικά.

– Την 23η Ιανουαρίου 1974 (δηλαδή εδώ και 30 χρόνια και 5 ημέρες για την ακρίβεια) βάση επίσημων στοιχείων μαζευτήκαμε στο δικηγορικό γραφείο του κ. Ζαφειρίου, στην Πατησίων 9, κάποιοι συνάδελφοι ” ασφαλιομεσίτες ” έτσι ήθελε τότε η πολιτεία να μας ονομάζει, αργότερα μας βάφτισε παραγωγούς ασφαλειών, σήμερα μας λένε Ασφαλιστικούς συμβούλους, και εδώ σας θέλω, να μαντέψτε, ποιο θα είναι το αυριανό μας όνομα (εγώ πάντως δεν το γνωρίζω) και εκεί λοιπόν αποφασίσαμε την ίδρυση του Α.Σ.Α.Ε. (Αλληλοβοηθητικού Συνδέσμου Ασφαλιομεσιτών Ελλάδος). Διεργασίες φυσικά για την ίδρυση του Συνδέσμου έγιναν και σε άλλους χώρους, όπως στο Υποκατάστημα της American Life του κ. Μάρκογλου στη πλ. Συντάγματος αφού αρκετοί από τους ιδρυτές

ήτανε συνεργάτες του (Χ. Σταυρίδης, Ν. Δολιανίτης, Δ. Πάτσιος, Δ. Καραθανος).

Παρακαλώ πολύ τον κ. Σκορδά τον Θανάση, τον πρόεδρό μας, τον άξιο συνάδελφο που μαζί με το υπόλοιπο Δ. Σ. σήμερα καλά κρατεί, να έλθει κοντά μου (σαν μικρότερος που είναι) για να του δώσω ένα χρήσιμο έγγραφο, το πρωτότυπο της αιτήσεως που τότε καταθέσαμε εμείς στο πολυμελές πρωτοδικείο με ημερομηνία 25,01,1974 και που την 25,11,1975 με την υπ΄ αριθμ. 317 απόφαση που εξέδωσε μας αναγνώρισε σαν σωματείο.

– Κύριε πρόεδρε το βρήκα στο δικό μου το αρχείο που καλά το διατηρώ εδώ και 30 χρόνια (και αυτό φαίνεται για άλλη μια φορά) σειρά σας να το φυλάξετε στα γραφεία μας για να το βρουν και οι επόμενες γενιές, γενναίες γενιές του επαγγέλματος μας.

– Γιατί για το επάγγελμα μας απ΄ εδώ και ύστερα θα χρειαστούν γενναίες γενιές.

– Παλιότερα όπως θα θυμάται ο κ. Λάμπρου βρήκαμε στο αρχείο μου και φωτογραφίες που ο Π.Σ.Α.Σ. είχε πάει στον Αγ. Ιερόθεο Περιστερίου και μοιράσαμε μακαρόνια στους σεισμόπληκτους, αυτές οι φωτογραφίες είναι στα γραφεία μας, έτσι δεν είναι κ. Λάμπρου;

– Λόγω ηλικίας δεν θυμάμαι και καλά, να παρακαλέσω εάν σήμερα σε αυτόν τον χώρο ευρίσκεται κι άλλο ιδρυτικό μέλος;

– Εάν ναι, να έλθει εδώ στο βήμα, μαζί μου παρακαλώ, να μοιρασθούμε την συγκίνηση αυτή.

– Τότε δεν ήμουν μόνος.

– Είμεθα αυτοί οι συνάδελφοι που ανησυχούσαμε (και όχι άδικα).

– Βλέπαμε ότι γυμνοί ¨χωρίς κάποιο σωματείο¨ δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα και όχι μόνο, αλλά είμεθα και καταδικασμένοι.

– Φθάνω τώρα στο μάρμαρο.

– Δηλαδή όσον αφορά τα έξοδα του δικηγόρου και του πρωτοδικείου.

– Αυτά πληρώθηκαν (λαμβανομένου υπ΄ όψιν, ότι σωματείο ακόμα δεν υπήρχε, άρα και έσοδα δεν υπήρχαν) πως λέμε ¨ελεήστε τον φτωχό¨ δηλαδή εμείς και εμείς από τις τότε μικρές προμήθειες μας.

– Από εκείνους τους συνάδελφους – ιδρυτές του σημερινού ΠΣΑΣ , κάποιοι σήμερα δεν είναι στην ζωή, όπως ο Βασίλης ο Κατσιούλας, ο αείμνηστος Βασίλης Κατσιούλας εκεινος ο μπροστάρης που με την υπομονή του και επιμονή του, θα πρέπει να το πω αυτό, πρώτος έχτισε – ήταν ιδέα του.

– Εμείς οι υπόλοιποι ακολουθήσαμε τον αρχιμάστορα Κατσιούλα.

Επίσης στην ζωή δεν είναι και πρέπει να τους αναφέρω ο Νίκος ο Δολιανίτης, ο Τιμολέων Μπουτσικάκης που στο γραφείο του Ιπποκράτους και Ακαδημίας συνεδριάζαμε αρχικώς, όταν δεν είχαμε δικά μας γραφεία.

– Άλλος ένας εργάτης κατοπινός ήτο και ο Νίκος ο Πετρόπουλος.

– Αν βλέπουν από εκεί που είναι ας, καμαρώνουν γι΄ αυτό που είμεθα εξαιτίας αυτών.

-Κάποιοι άλλοι ιδρυτές στην πορεία της ζωής τους, αφήσανε αυτό το ωραίο επάγγελμα μας για κάποιο άλλο και κάποιοι άλλοι συνεχίζουν ακόμα, όπως ο Χρήστος ο Σταυρίδης (από άλλο πόστο), ο Δημήτρης ο Πάτσιος στον Πειραιά και ο ομιλών μαζί με τις κόρες του.

– Τα υπόλοιπα ιδρυτικά μέλη (21 είμεθα τότε) ας με συγχωρέσουν αλλά ειλικρινά εγώ τουλάχιστον τους έχασα στην πορεία και δεν ξέρω είναι στο επάγγελμα; Πού είναι; Είναι εν ζωή; Πού είναι;

– Τελικά μήπως είμαι μόνος μου;

-Το καταστατικό είχε 35 άρθρα και στο άρθρο 3 αναφαίρετο ο σκοπός ήτοι:

α) η προαγωγή των επαγγελματικών και οικονομικών συμφερόντων των μελών του

β) η συνεργασία δι΄ επίλυσιν των εκάστοτε προκυπτόντων επαγγελματικών ζητημάτων

γ) η προστασία και προαγωγή των θέσεων αυτών εν τω κύκλω των συναφών επαγγελμάτων εν γένει και

δ) η προπαρασκευή των απαραιτήτων προϋποθέσεων

ιδρύσεως Συνεταιρισμών, Ταμείων ή οιωνδήποτε άλλων νομικών προσώπων δυναμένων να εξυπηρετήσωσιν τους υπό του Συνδέσμου επιδιωκομένους σκοπούς.

– Ήμουν και εγώ στο προσωρινό (αρχικό) Δ. Σ. μέχρι που

έγιναν εκλογές.

– Επίσης ήμουν στο Δ. Σ. στο πρώτο και στο δεύτερο (κατόπιν εκλογών).

– Απ’ εκεί και πέρα είμαι πάντα παρών στον Π.Σ.Α.Σ. και με αριθμό Μητρώου 4 μετά τον:

1. Βασίλη Κατσιούλα

2. Κουφάκο Θεοχάρη και

3. Νίκο Δολιανίτη.

Κοιτάξτε το δικό σας Δελτίο μέλους του Π.Σ.Α.Σ. τι νούμερο έχει;

Αλήθεια έχετε ταυτότητα όλοι;

– Επίσης βασικό και αυτό, σήμερα στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο μας το οποίον έχει 61 μέλη Διοικητικό Συμβούλιο, το 1/4 αυτού του αριθμού δηλαδή 16 τον αριθμό είναι ασφαλιστές και στην Διοικούσα Επιτροπή ο Β’ Αντιπρόεδρος είναι ασφαλιστής, ο Γιάννης ο Δρούλιας .

– Γνωστοί σας μέσα στους 16 είναι ο Κώστας ο Λάμπρου και ο ομιλών.

Οπωσδήποτε εκτός αυτών όμως είναι και ο Παναγιώτης ο Αμπατζίδης, ο Κώστας ο Δημόπουλος, ο Βασίλης ο Μουντάκης και τέλος ο Νίκος ο Τσιβουράκης.

Φυσικά πριν από τους ανωτέρω η εκπροσώπησή μας στο επιμελητήριο ήτο στα χέρια του κ. Γεωργουλέα και της κ. Ζερβού.

Συγγνώμη έαν παρέλειψα κάποιον συνάδελφο, αν ναι, δεν έγινε σκόπιμα.

– Σήμερα και αυτήν την στιγμή στο Επιμελητήριο έχουμε Δ. Συμβούλιο και αντί να παρευρισκόμαστε εκεί είμαστε εδώ.

– Και επειδή αναφέρθηκα στο όνομα Κώστας Λάμπρου πρέπει να παραδεχθούμε την δουλειά που έχει κάνει και αυτός ο συνάδελφος, πολλά χρόνια στον Π.Σ.Α.Σ. μέχρι και σήμερα και δεν ξέρω μέχρι πότε, πρόσφατα και στο επιμελητήριο και μιλάμε για αρκετές ώρες εδώ και εκεί και για όλα αυτά, εις βάρος της προσωπικής του παραγωγής και ζωής, όλα αυτά για τα κοινά.

– Κώστα Λάμπρου καλή αντοχή.

-Βρίσκω την ευκαιρία να παρακαλέσω, ναι, να παρακαλέσω, όλους εσάς τους παρόντες συναδέλφους αλλά και απόντες.

-Υπάρχουν δυστυχώς πολλοί απόντες, πάντως εάν επρόκειτο να βραβευθούν, θα ήτανε παρόντες, διότι έχουμε δει συναδέλφους να παραβρίσκονται για να πάρουν την πλακέτα τους ή τον πάπυρό τους και ουδεμία άλλη φορά να δηλώνουν παρουσία στον Π.Σ.Α.Σ., δεν ξέρω την συνδρομή τους την πληρώνουν;

– Να μην ξεχνάμε ότι κάθε 4 χρόνια και να είσθε τακτοποιημένοι οικονομικώς στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο και να προσέρχεστε να ψηφίζετε τον συνάδελφό σας.

-Μην αφήνετε το επάγγελμα σας να το κουμαντάρουν άλλοι και όχι εσείς οι ίδιοι με τους εκλεγμένους συνάδελφους σας.

– Θα μπορούσαμε αντί 16 εκλεγμένους συναδέλφους, να είχαμε τουλάχιστον 30.

– Δεν υπερβάλλω, μετράει ο μεγάλος αριθμός των μελών που είμεθα γραμμένοι στο Επιμελητήριο.

– Δυστυχώς δεν πάμε να ψηφίσουμε.

-Συνάδελφοι, μην ξεχνάμε στο Δ. Σ. του Π.Σ.Α.Σ. και στο Δ.Σ. του Επιμελητηρίου, εκλεγμένοι συνάδελφοί μας εργάζονται εις βάρος της προσωπικής τους ζωής και επαγγελματικών δραστηριοτήτων τους για τα κοινά και ΔΩΡΕΑΝ.

Προς άρσην πάσης παρεξηγήσεως θέλω να πω, ότι δεν αρκεί κάποιοι χτίστες να θεμελιώσουν και να αναγείρουν μια οικοδομή, στην προκειμένη περίπτωση οικοδομή είναι ο Π.Σ.Α.Σ., αλλά θα πρέπει στην συνέχεια οι διαχειριστές αυτής της οικοδομής, να την συντηρούν, εάν θέλουν να την διατηρήσουν πολλά – πολλά χρόνια και όχι να την εγκαταλείψουν, γιατί τότε αυτή μόνη της θα γκρεμιστεί.

Προς Θεού, εμείς οι 21 ιδρυτές δεν αξίζουμε τίποτα όσο τα προεδρεία που πέρασαν, που είναι σήμερα, αλλά και αυτά που θα έλθουν.

Μην ξεχνάμε επίσης ότι, σήμερα, αυτός ο Σύνδεσμος στεγάζεται σε ιδιοκτήτη στέγη, έχει ηλεκτρονικό εξοπλισμό, έχει γραμματεία, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει νοικοκυριό, σήμερα κάνει και την πίττα του, σ΄ αυτόν τον ωραίο χώρο και μάλιστα δωρεάν για μας.

Κάποτε, επί της οδού Αγ. Κωνσταντίνου που υπήρχαν τα γραφεία μας, κάναμε αγώνες να τα διατηρήσουμε και θα θυμηθώ ότι έναν μεγάλο πίνακα ανακοινώσεων όπως επίσης και τα φωτιστικά ήταν προσφορά δική μου (χρήματα τότε δεν υπήρχαν).

Επίσης ανά 2ετια γίνονται συνέδρια (το 3ο συνέδριο έγινε το 1992 στην Θεσσαλονίκη) και για την επιτυχία τους δεν θα αναφερθώ εγώ, την γνωρίζουμε όλοι μας.

Οι πολλοί παλιοί συνάδελφοι ξέρουν ότι ο Σύνδεσμος πέρασε από πολλά μποφόρ, παρ΄ όλα αυτά συνέχισε το ταξίδι του, θέλοντας να φθάσει μέχρι εδώ που έφθασε και να έχει καθολική αναγνώριση από συνάδελφους, Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών, ακόμα και από την πολιτεία.

– Έρχονται φουρτούνες στο επάγγελμα μας και πιστεύω

ότι με τον Π.Σ.Α.Σ. αυτές θα ξεπερασθούν, αναλογισθείτε χωρίς αυτόν πως θα ήτο σήμερα ή και αύριο.

– Επίσης, θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο Σύνδεσμός μας είχε πρωτοστατήσει στην ίδρυση εκπαιδευτικού σχολείου οι παλαιοί θα το θυμούνται, δεν έγινε από εμάς τότε, έγινε όμως από την πολιτεία σήμερα.

– Επίσης πρώτος ο Σύνδεσμος μας έφτιαξε κώδικα δεοντολογίας, μπράβο μας.

– Είμαστε ωχ αδελφιστές, υπάρχουν συνάδελφοί μας που δεν είναι γραμμένοι στο κλαδικό σωματείο τους, γιατί; Για να μην πληρώνουν την μικρή ετήσια συνδρομή τους; ή γιατί δεν τους ενδιαφέρει το επάγγελμα που κάνουν;

Αναρωτηθήκατε κύριοι συνάδελφοι:

Δηλαδή την τύχη του επαγγέλματός μας την αφήνουμε σε αλλά χέρια και όχι στα δικά μας;

– Έτσι θα έλεγα αυτήν την ιστορία περί της ιδρύσεως του Π.Σ.Α.Σ. στα εγγόνια μου.

– Παιδιά έχω τέσσερα, αλλά εγγόνια ακόμα δεν έχω.

– Έχω όμως εγγόνια συναδέλφους μου, δηλαδή εσάς και να με συγχωρήσετε εσείς οι νέοι που σας αποκαλώ εγγόνια, να με συγχωρέσουν και κάποιοι πολύ λίγοι στον αριθμό (ίσως και κανένας) που μπορεί να είναι εδώ, παρόντες, μεγαλύτεροι από εμένα.

– Άφησε όνομα επίσης στον Π.Σ.Α.Σ. ο Θανάσης ο Αναστασόπουλος (ο οποίος μάλιστα το 1992 εβραβεύθη από την

Ακαδημία Αθηνών) ο οποίος μάλιστα συνάδελφος Θανάσης και πρόεδρος πέρασε από τον Π.Σ.Α.Σ. και το βιβλίο που εξέδωσε ¨ΗΜΟΥΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ¨ περιγράφει το επάγγελμα μας – επάγγελμά του και αναφέρεται στον Π.Σ.Α.Σ. και την ίδρυσή του, ο μόνος που τόλμησε, μπράβο Θανάση, δεν το έκανα εγώ, το έκανες εσύ, πάλι μπράβο σου!

Το ξέρετε Κύριοι, ότι επίσημα κυβερνητικά χείλη μας έβριζαν με τη λέξη ότι είμαστε μεσάζοντες;

Πέρασαν χρόνια και ανακάλεσαν.

Ο Π.Σ.Α.Σ. μας αγκαλιάζει με εκδηλώσεις, συνεστιάσεις, χορούς, συνέδρια, παραστάσεις σε Ένωση – Υπουργεία – Επιμελητήρια.

Εσείς τον αγκαλιάσατε ποτέ;

Τον χαϊδέψατε ποτέ;

Μόνον όταν υπάρχει καμιά καταγγελία τον θυμόμαστε;

Γι΄ αυτό καμιά φορά λέω ¨είμεθα άξιοι της τύχης μας¨ και το λέω αυτό όταν βλέπω από μερίδα ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΙΔΑ συναδέλφων, την αδιαφορία τους προς το συλλογικό τους όργανο και το επάγγελμα.

Έχω και γω τις πικρίες μου.

Μακάρι όπως εμείς οι 21 ιδρυτές και αργότερα οι διάφοροι επώνυμοι και ανώνυμοι συνάδελφοι δούλεψαν για τα κοινά, να δουλέψουν οι συνάδελφοι έστω με την εγγραφή τους.

– Σας ευχαριστώ παρά πολύ, που μου δώσατε την ευκαιρία από αυτό εδώ το μικρόφωνο να θυμηθώ τα παλιά μου.

Τότε που είχα μαύρα μαλλιά και τώρα άσπρα, σε λίγο τίποτα.

– Εάν τα κατάφερα και σας κούρασα, εγώ, ο ένας, εσάς τους πολλούς, μπράβο μου.

Δεν το νομίζω όμως.

Έτσι δεν είναι;

Και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ από εμένα, σε εσάς όλους για την υπομονή σας να μάθετε για τον Π.Σ.Α.Σ.

Αθήνα, 28.01.2004